Mam przekonanie, że praca z dziećmi była moim powołaniem od kiedy tylko pierwszy raz usłyszałam pytanie „A Ty co chcesz robić, jak dorośniesz?”. Od zawsze mnie lubiły – szybko łapaliśmy kontakt i zawsze potrafiliśmy się porozumieć. Słyszałam, że to ponoć każdy mężczyzna ma w sobie coś z dziecka – ja jestem przekonana o tym, że każdy z nas ma i wszyscy powinniśmy to „wewnętrzne dziecko” – takie naturalne, szczere, ufne i odważne – w sobie pielęgnować. Moje ze mną zostało i może właśnie w tym tkwi tajemnica tego, że nie tylko lubię, ale i skutecznie współpracuję z dziećmi. Potrafię do nich dotrzeć, zbudować relację opartą na zaufaniu, a w konsekwencji dać efektywne wsparcie. I do tego sprawa mi to ogromną osobistą radość. W ogóle pasjonuje mnie zagadnienie relacji międzyludzkich.

Idąc drogą silnie odczuwanego powołania swoją karierę związałam właśnie ze wspieraniem rozwoju dzieci. Tak na Ukrainie jak i w Polsce pracując jako psycholog udzielając wsparcie w zakresie diagnozy, rehabilitacji oraz budowania i wdrażania indywidualnych oraz grupowych programów rozwojowych dla dzieci i młodzieży. W moich zajęciach brały udział zarówno prawdziwe maluszki w wieku od 1,5 roku do 3 lat, jak i starszaki od 4 do 6 roku życia.

W swojej pracy wykorzystuję różne metody, m.in.: arteterapię, logo-rytmikę i psycho-gimnastykę. Kreatywnie je łączę, aby dzieci mogły zyskać jak najwięcej.